» Rozmaitości bieszczadzkie | Piekiełko

Dwernickie "Piekiełko"

W Bieszczadach, tak jak wszędzie, mnóstwo jest różnego rodzaju restauracji, punktów małej gastronomii, kawiarenek itd. Niektóre, te w większych miejscowościach czynne są przez cały rok, inne działają tylko sezonowo. Oferują różny poziom obsługi, w jednych jest taniej, w innych drożej, - tak jak chyba wszędzie. Jednak kto od czasu do czasu zagląda na bieszczadzkie forum internetowe spotkał się zapewne ze wzmianką o lokalu "Piekiełko".

Piekiełko (kliknij fotkę aby powiększyć)
foto: J. Milczanowska

Lokal ów położony jest w Dwerniku, tuż przy drodze prowadzacej do Brzegów Górnych. Kto wybiera się na Dwernik Kamień lub na Magurę Stuposiańską nijak "Piekiełka" nie może ominąć. Czymże lokalik ten zasłużył sobie na sławę? Ano jest od lat lansowany na forum bieszczadzkim przez internautę używającego nicka Stały Bywalec, któremu bez wątpienia zawdzięcza znaczny stopień popularności. Forumowicz ten jest również pomysłodawcą odbywających się od kilku lat corocznych spotkań internautów. Spotkania te to tzw. KIMBy, czyli Kongresy Internautów Miłosników Bieszczadów. Pierwszy KIMB miał miejsce właśnie w Dwerniku, w "Piekiełku" jesienią roku 2002. W "Piekiełku" internauci spotykali się również na tzw. dyżurach.

Odbywające się co roku spotkania przyciągają coraz to większe grupy, są bardzo lubiane i mile wspominane, wystarczy przeczytac relacje na forum dyskusyjnym. Tak więc jest "Piekiełko" lokalem prawie już historycznym. Położone z dala od bardzo popularnych i uczęszczanych szlaków i miejsc nie jest bardzo licznie odwiedzane. Jednak ma swojski, niewymuszony chyba niczym klimat, można się tu napić taniego wina, piwa i coś zjeść. Podobno najlepsze pierogi są właśnie w Dwerniku. Odniosłam wrażenie, że lokal ów urządzono w budynku, w którym kiedyś był sklep GS. Jeden z miejscowych wymalował na ścianach przedstawicieli fauny bieszczadzkiej, dokładnie podpisał, w oknach powieszono firanki, przed lokalem umieszczono ławki zachęcające strudzonych wędrowców do odpoczynku a nad tym wszystkim umieszczono szyld "PIEKIEŁKO".

Piekiełko, wnętrze (kliknij fotkę aby powiększyć)
foto: J. Milczanowska

Przy odrobinie szczęścia można tu posłuchać opowieści o prawdziwych bieszczadzkich przygodach. Otóż pewnej letniej niedzieli, wracalismy z Dwernika Kamienia. Cały dzień zbierało się na burzę, jednak własnie wtedy, gdy zbliżalismy się do "Piekiełka" niebo zrobiło się granatowe, zaczęło grzmieć i zaczął padać ulewny deszcz. Nie namyślając się weszliśmy do środka, kupiliśmy po piwie (niestety - tylko z butelki) i postanowilismy burzę przeczekać. Dosiadł się do nas robotnik z pobliskiego wypału. Gadka zeszła na jagody, na które właśnie był sezon. Robotnik opowiedział jak początkiem lat dziewięćdziesiątych zbierał jagody na Kińczyku i czym to się dla niego skończyło.

Wybrali się tam razem z kolegą, oczywiście nie posiadając stosownych zezwoleń (nie wiadomo zresztą czy takie zezwolenia w ogóle były możliwe do uzyskania). Zbiór szedł wyśmienicie, jagód było w bród, podobno żadna góra nie obrodziła tak jak Kińczyk Bukowski. Ubrani tylko w spodnie i podkoszulki, bo dzien był ciepły, bardzo zadowoleni, pracowicie napełniali swoje pojemniki. I wtedy niespodziewanie pojawił się ukraiński patrol.

Przed Piekiełkiem (kliknij fotkę aby powiększyć)
foto: J. Milczanowska

Jednemu udało się niezauważenie oddalić - drugim, niestety zajęli się pogranicznicy. Na nic zdały się prośby i tłumaczenia. Pechowego jagodziarza odwieziono do Sianek. Spędził tam noc w strażnicy. Pomimo, iż dzień był ciepły, noc okazała się chłodna. W lekkim ubraniu, spędził ją na pryczy. Ukraińcy nie dali żadnego okrycia ani cieplejszej odzieży. Na śniadanie tylko miskę, jakiejs bliżej nieokreślonej kaszy, czymś tam na kształt omasty polanej. Później delikwenta odwieziono ciężarówką do Chyrowa. Eskortujący byli bardzo dumni z tego, że wiozą złapanego na granicy Polaka. Nasz zbieracz runa czuł się jak prawdziwy bohater, tylko palić mu się bardzo chciało a nie było co. W Chyrowie spędził następną noc, przed południem został przetransportowany przez Krościeno do Polski i oddany w ręce polskich pograniczników. Opowiadał, że nie bał się wcale, jednak bardzo niemile wspomina chłodną noc w Siankach, głód - ponieważ jedynym posiłkiem jaki otrzymał była wspomniana już miska kaszy a także to, że przez cały czas dostał tylko trzy czy cztery papierosy, a on jest przecież namiętnym palaczem.

Na forach, w wątkach dotyczących wypraw na Opołonek i Kińczyk Bukowski dużo pisano na temat ewentualnych powrotów przez Lwów i Medykę, nikt jednak nie potrafił powiedzieć niczego konkretnego. Nam opowiedział autentyczną, przeżytą historię, robotnik z wypału, w lokalu o wdzięcznej nazwie "Piekiełko".

W Piekiełku gości nawet muza poezji. Swym skrzydłem musnęła kiedyś jednego z gości i oto napisał on wiersz sławiący uroki ulubionej knajpki internautów. Chyba niewiele przybytków gastronomicznych - zwłaszcza tej "klasy" - może pochwalić się wierszem-piosenką, napisaną na swoją cześć i sławiącą uroki lokalu. Oto i utwór:

W "Piekiełku"

Wiersz "W Piekiełku" Jerzego "Baryły" Nowakowskiego
(kliknij fotkę aby powiększyć)

Gdy nagle dopada Cię chandra złowieszcza,
Natychmiast się przenoś choć w myślach do Bieszczad,
A tam - już zaprasza bar piwny - "Piekiełko",
I chandra - jak odjął ręką.

"Piekiełko" przygarnie, "Piekiełko" ogrzeje,
W "Piekiełku" - gdy marnie, ktoś zawsze poleje,
Wystraczy kropelka, wystarczy ździebełko,
By oko zaszło Ci mgiełką.

Piekiełko, Piekiełko,
Tu święci są i grzesznicy
"Szwoleżer", ciepełko
I piją bieszczadnicy,
Choć świat się tu kolebie,
Choć pada słówko wulgarne,
W PIEKIEŁKU JEST JAK W NIEBIE,
Tylko anioły są czarne...

W "Piekiełku" rżnie w karty wypalacz z pilarzem,
A w sporze zażartym jest stolarz z grzybiarzem,
Ten zakład wygrywa a ten pule zbiera,
I już jest na "Szwoleżera".

"Szwoleżer" tu gwiazdę nadzieji zapala,
I smutki twe gasi i troski oddala
A gdy Ci szklaneczkę napełni rubinem,
To jakbyś... całował dziewczynę!

W Piekiełku, w Piekiełku,
Tłum świętych i grzeszników,
Szwoleżer, ciepełko,
To raj dla bieszczadników!
Choć świat się tu kolebie,
Choć pada słówko wulgarne,
W PIEKIEŁKU JEST JAK W NIEBIE,
Tylko anioły są czarne...

Gdy kimniesz przy stole stroskany kolego,
To wyrwie Cię chocby ze snu kamiennego,
I błyśnie wesoło - jak zbawcze światełko,
TO NASZE KOCHANE PIEKIEŁKO

autor: Jerzy Nowakowski (Baryła)
Dwernik - Chmiel - Warszawa, 16.11.2004

W roku 2011 Jerzy "Baryła" Nowakowski wydał tomik poezji pt. Moje Bieszczady - Góry Niezwykłe. Tomik ten, nawiązujący w treści często do okolic Dwernika, Sękowca czy Chmiela - zawiera również płytę CD z 10 piosenkami jego autorstwa i wykonania.

Tak więc pamiętajmy. Najlepsze pierogi są (podobno) w Dwerniku! "Piekiełko" - historyczna knajpka internautów! Odwiedzajmy je przy każdej okazji!:-D

tekst oraz zdjęcia:J. Milczanowska

Aktualizacja: "Piekiełko" zostało zamknięte w roku 2007, prawdopodobnie zostanie przebudowane na inny obiekt.

01.09.2007
foto: P. Szechyński