» Bieszczadzkie wspomnienia | Wspomnienia Jacka Grzybały

Bieszczadzki Pan Jeż

W 1995 roku gdy syn miał już 14 lat samochodem�marki Fiat 125 p wyruszyliśmy w trójkę�w Bieszczady. Ciekawe było spotkanie z Panem Jeżem. Miało to miejsce na drodze asfaltowej w Berehach Górnych.

Jadąc z dozwoloną prędkością zauważyłem z oddali, że przez jezdnie z lewej�na prawą stronę przechodzi sobie jakiś nieduży zwierz. Po dojechaniu już całkiem blisko, tym małym zwierzątkiem, maszerującym na 4 łapkach okazał się Pan Jeż. �Szedł bardzo powoli, więc ja nie chcąc zrobić mu żadnej krzywdy, zatrzymałem się. Za chwilę za mną zatrzymuje się jedno, drugie i kilka następnych aut. Czekamy będąc dobrej �myśli ... Pan Jeż idzie pomału to dobrze, parę �minut i nie �ma �problemu, �a �tu nagle Pan Jeż zatrzymuje się i zwraca swój pyszczek w naszą stronę. Stoi i patrzy się�na nas. Taka mała kupka nieszczęścia. Po kilku sekundach rusza i zaraz znów jest stop w marszu. Żona mówi -�zrób coś, �przecież nie będziemy tu stali z pół dnia, aż Pan Jeż opuści jezdnie. Ja, na �to krótko ale stanowczo, a co �mam go pogłaskać aby ruszył w dalszą drogę. Zresztą �pogłaskaj Pana Jeża,�toś jest chwat. Decyzja jest krótka, wychodzę z samochodu �i małą gałązką zaczynam przesuwać Pana Jeża po asfalcie�w kierunku do krawędzi jezdni. W �mgnieniu oka z Pana Jeża zrobiła się prawdziwa kulka nieszczęścia. W takim �przypadku zmieniam taktykę marszu Pana Jeża �i zaczynam go po prostu turlać, a to już idzie bardzo łatwo. Kolejka aut urosła już do ponad 10 sztuk. Z auta za nami wysiadł kierowca z kilkuletnią córką, idą zobaczyć co ja wyprawiam przed moim samochodem. Turlanie Pana Jeża bardzo�spodobało się �małej i�mówi niech pan�pomału go turla żeby mu się nic nie stało. Gdy osiągnąłem krawędź asfaltu a potem zaraz brzeg skarpy, Pan Jeż�poturlał się sam i był już na swoim gruncie. Potem zobaczyłem jak rozwinął się do szyku marszowego i tup, tup, zniknął w głębokiej trawie i zaroślach. Z tej nauki taki morał wynika, że w Bieszczadach ze �wszystkich zwierzą najważniejszy zwierz to jest Pan �Jeż.

tekst: J. Grzybała